| Käännös | |
|---|---|
| 1. | флирт {m} |
| Monikko | flirttailut | Genetiivi | flirttailun |
| Monikon genetiivi | flirttailujen | Monikon genetiivi | flirttailuiden |
| Monikon genetiivi | flirttailuitten | Partitiivi | flirttailua |
| Monikon partitiivi | flirttailuja | Monikon partitiivi | flirttailuita |
| Inessiivi | flirttailussa | Monikon inessiivi | flirttailuissa |
| Elatiivi | flirttailusta | Monikon elatiivi | flirttailuista |
| Illatiivi | flirttailuun | Monikon illatiivi | flirttailuihin |
| Adessiivi | flirttailulla | Monikon adessiivi | flirttailuilla |
| Ablatiivi | flirttailulta | Monikon ablatiivi | flirttailuilta |
| Allatiivi | flirttailulle | Monikon allatiivi | flirttailuille |
| Essiivi | flirttailuna | Monikon essiivi | flirttailuina |
| Translatiivi | flirttailuksi | Monikon translatiivi | flirttailuiksi |
| Monikon instruktiivi | flirttailuin | Abessiivi | flirttailutta |
| Monikon abessiivi | flirttailuitta | Monikon akkusatiivi | flirttailut |