| Käännös | |
|---|---|
| 1. | бумера́нг {m} (bumeráng) |
| Monikko | bumerangit | Genetiivi | bumerangin |
| Monikon genetiivi | bumerangien | Partitiivi | bumerangia |
| Monikon partitiivi | bumerangeja | Inessiivi | bumerangissa |
| Monikon inessiivi | bumerangeissa | Elatiivi | bumerangista |
| Monikon elatiivi | bumerangeista | Illatiivi | bumerangiin |
| Monikon illatiivi | bumerangeihin | Adessiivi | bumerangilla |
| Monikon adessiivi | bumerangeilla | Ablatiivi | bumerangilta |
| Monikon ablatiivi | bumerangeilta | Allatiivi | bumerangille |
| Monikon allatiivi | bumerangeille | Essiivi | bumerangina |
| Monikon essiivi | bumerangeina | Translatiivi | bumerangiksi |
| Monikon translatiivi | bumerangeiksi | Monikon instruktiivi | bumerangein |
| Abessiivi | bumerangitta | Monikon abessiivi | bumerangeitta |
| Monikon akkusatiivi | bumerangit |