| Käännös | |
|---|---|
| 1. | Kanon {der} |
| Monikko | kaanonit | Genetiivi | kaanonin |
| Monikon genetiivi | kaanonien | Monikon genetiivi | kaanoneiden |
| Monikon genetiivi | kaanoneitten | Partitiivi | kaanonia |
| Monikon partitiivi | kaanoneita | Monikon partitiivi | kaanoneja |
| Inessiivi | kaanonissa | Monikon inessiivi | kaanoneissa |
| Elatiivi | kaanonista | Monikon elatiivi | kaanoneista |
| Illatiivi | kaanoniin | Monikon illatiivi | kaanoneihin |
| Adessiivi | kaanonilla | Monikon adessiivi | kaanoneilla |
| Ablatiivi | kaanonilta | Monikon ablatiivi | kaanoneilta |
| Allatiivi | kaanonille | Monikon allatiivi | kaanoneille |
| Essiivi | kaanonina | Monikon essiivi | kaanoneina |
| Translatiivi | kaanoniksi | Monikon translatiivi | kaanoneiksi |
| Monikon instruktiivi | kaanonein | Abessiivi | kaanonitta |
| Monikon abessiivi | kaanoneitta | Monikon akkusatiivi | kaanonit |